در شكیبائى

406وَ فِی خَبَرٍ آخَرَ أَنَّهُ (علیه السلام) قَالَ لِلْأَشْعَثِ بْنِ قَيْسٍ مُعَزِّیاً إِنْ صَبَرْتَ صَبْرَ الْأَكَارِمِ وَ إِلَّا سَلَوْتَ سُلُوَّ الْبَهَائِمِ.

و در خبر دیگر است كه آن حضرت علیه السّلام به اشعث ابن قیس كه او را تسلیت و دلدارى مى داد (نیز در شكیبائى) فرمود 1-اگر شكیبائى كردى مانند شكیبائى بزرگان پس (نزد خداوند سبحان) نیكو و شایسته است، و اگر شكیبائى نكردى (آن مصیبت را) از یاد خواهى برد مانند فراموشى چهارپایان (رنج خود را، خلاصه ناچار شكیبا خواهى شد بدون پاداشى).